Weer in Argentinië
Blijf op de hoogte en volg Piet
03 November 2016 | Argentinië, Perito Moreno
Twee motorrijders die voor ons reden werden van hun motor geblazen. Een derde, die te hulp schoot en zijn motor op zijn standaard parkeerde kwam bijna onder zijn motor terecht. Hij had er gewoon niet mee gerekend dat zwaartekracht en wind hier regelmatig de degens kruisen. Wij hebben ons al enige tijd neergelegd bij de overmacht van dit natuurgeweld, waartoe striemende regen ook gerekend kan worden. In Patagonië slapen we niet meer in de daktent maar nemen onze toevlucht tot hotelletjes en cabañas, schamele houten huisjes voor toeristen die net zoveel kosten als een hotelkamer, maar je kunt er je eigen kostje koken.
Na driekwart van de Carretera Austral te hebben gereden hebben we die nu dus verlaten. De resterende 300 km moet je ook weer terug omdat er geen verbindingen zijn met andere wegen. Dat zou de te groot beslag leggen op de ons testerende tijd.
Hoeveel schoonheid kunnen je ogen verwerken? Hoeveel schoonheid kunnen je hersenen opslaan? Zelfs voor Margrets fototoestel werd het teveel. Het zoekvenster weigert verdere dienst nadat het aanvankelijk geen genoeg leek te kunnen krijgen van alle bergen die Margret ermee vastlegde.
Ruim de helft van de Carretera is inmiddels geasfalteerd en men werkt hard aan een groot deel van het resterende deel. Dat reist natuurlijk comfortabel maar neemt anderzijds ook wat van de ervaring weg. Over de dustroad rijd je in het landschap, op asfalt rijd je er door. En als je de luie autostoel verlaat en 650 mtr omhoog klautert naar de krater van een in 2008 nog uitgebarsten vulkaan (Chaiten) dan wordt het allemaal nog indrukwekkender. Met 'het' bedoel ik dan de natuur, de oerkrachten daarvan en mijn eigen nietigheid. 'Het' hakte er ook in aan de monding van de San Rafael gletcher. Een ijswand van ruim 2 km breed en 70 mtr hoog kraakt, kreunt, barst en breekt waarbij flatgebouw hoge stukken gletcherwand ineens ijsberg worden. We hadden zelfs het geluk een groot stuk ijs van het deel van de gletcher dat zich onder water bevind naar boven te zien komen. Als een gigantische dobber schoot het omhoog, brak door het wateroppervlak heen, schoot door om daarna terug te zakken en tot rust te komen.
De Perito Moreno gletcher in Argentinië moet ook zo indrukwekkend zijn. De helft van de afstand die ons daarvan nog scheidt hopen we morgen af te leggen, weer door de Argentijnse pampa.
Na driekwart van de Carretera Austral te hebben gereden hebben we die nu dus verlaten. De resterende 300 km moet je ook weer terug omdat er geen verbindingen zijn met andere wegen. Dat zou de te groot beslag leggen op de ons testerende tijd.
Hoeveel schoonheid kunnen je ogen verwerken? Hoeveel schoonheid kunnen je hersenen opslaan? Zelfs voor Margrets fototoestel werd het teveel. Het zoekvenster weigert verdere dienst nadat het aanvankelijk geen genoeg leek te kunnen krijgen van alle bergen die Margret ermee vastlegde.
Ruim de helft van de Carretera is inmiddels geasfalteerd en men werkt hard aan een groot deel van het resterende deel. Dat reist natuurlijk comfortabel maar neemt anderzijds ook wat van de ervaring weg. Over de dustroad rijd je in het landschap, op asfalt rijd je er door. En als je de luie autostoel verlaat en 650 mtr omhoog klautert naar de krater van een in 2008 nog uitgebarsten vulkaan (Chaiten) dan wordt het allemaal nog indrukwekkender. Met 'het' bedoel ik dan de natuur, de oerkrachten daarvan en mijn eigen nietigheid. 'Het' hakte er ook in aan de monding van de San Rafael gletcher. Een ijswand van ruim 2 km breed en 70 mtr hoog kraakt, kreunt, barst en breekt waarbij flatgebouw hoge stukken gletcherwand ineens ijsberg worden. We hadden zelfs het geluk een groot stuk ijs van het deel van de gletcher dat zich onder water bevind naar boven te zien komen. Als een gigantische dobber schoot het omhoog, brak door het wateroppervlak heen, schoot door om daarna terug te zakken en tot rust te komen.
De Perito Moreno gletcher in Argentinië moet ook zo indrukwekkend zijn. De helft van de afstand die ons daarvan nog scheidt hopen we morgen af te leggen, weer door de Argentijnse pampa.
-
04 November 2016 - 09:27
Peter Bickel:
Ik ben zo jaloers op wat jullie Mogen zien en meemaken.
Ik kan niet wachten om de prachtige fotos en de enthousiaste verhalen aan de toog te mogen aanschouwen en aan te horen -
05 November 2016 - 14:38
Ilse Kant:
Lieve Margret, lieve Piet, adembenemende ervaringen, prachtige beschrijvingen en..jullie hebben alle tegenschlagen en ervaringen goed beschreven, met de atlas erbij kon ik jullie een beetje volgen. WAt een avontuur - onvergetelijk! En jullie zijn nog in leven, GODDANK! HIer is alles stabiel -
06 November 2016 - 15:10
Alice:
Wat zie je er goed uit, Piet! Nieuwe reservebril? Ook voor de rest bieden de foto's veel moois. Ik zou het graag eens met eigen ogen zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
